Busreis & Famillie Gubb

DEAR TROESKAS!

Vandaag ben ik op bezoek geweest bij de Familie Gubb, en ben ik voor het eerst met een Nieuw-Zeelandse bus naar huis terug gegaan. Here’s my story!

-Love, Maorit


Donderdag 18 augustus

We hadden geen school vandaag, dus ben ik met Leonie en Kibby (een vriendin van Leonie) naar de base geweest. Ik heb even wat warme kleding gekocht aangezien het nog best koud kan zijn hier. Daarna ben ik met ze mee terug gegaan naar Hamilton en heb ik zelf, alleen de bus naar Ngaruawahia genomen! Ik was helemaal trots op mezelf! Maar natuurlijk moest er wát fout gaan, (dat kan ook niet anders, als je in Nice de bus naar Italië neemt) Ik dacht dat ik er al uit moest, en drukte al op het knopje. Toen moest ik alleen nog een pokke-eind lopen omdat ik er een halte te vroeg uit was gestapt. Gelukkig kwam ik Doris tegen onderweg, ze kwam van de supermarkt dus ik kon zo instappen. Phoe, dat scheelt weer, nee ik hou niet van bussen. Ondanks dat het niet helemaal goed ging, was ik toch trots dat het gelukt was! Wahahaha, ik hoor papa hier al lachen.


FAMILIE GUBB

Ik had ook nog afgesproken met Brian Gubb om daar op visite te gaan. En aangezien ik geen school had vandaag leek het me wel een geschikte dag. Het kwam bij de familie Gubb ook uit, dus begon ik vol goede moet aan mijn wandeling naar Waingaro road. Ik heb in totaal 45 minuten rond gelopen en het eindelijk gevonden! Ik was maar een klein beetje verdwaald, dus ik was erg blij dat ik een plattegrond van het dorpje in mijn agenda had geplakt. Toen ik dacht dat ik er eindelijk was, was ik bij de buren. De buurman zag me al hijgend aanlopen van de steile weg. Hier ontstond het volgende dialoogje.

-Excuse me sir! Does the Gubb famillly live here?
No ma’m, they live there!
(en wijst naar een weg achter het erf die erg hoog en steil omhoog loopt)
-Oohno! Are you serious?
Unfortunately I am, but If you want to, you can take the shortcut?
(Dat betekent over een draadje van 1500VOLT springen)
-Ooh no thankyou sir, I will take the safe way. Thankyou anway and have a nice day!
You too! Seeya!


Ja het was echt waar, nadat ik helemaal terug was gelopen, heel langzaam, want het was zo steil dat als je ook maar iets te snel ging, het resterende stuk naar beneden zou vallen. Ik liep terug naar het bos, je kan het beter een bush noemen! (Het deed me denken aan BOBO’s in the BUSH, al heb ik geen idee wat het inhoud, het klinkt toepasselijk) Het was echt een enorm steil pad dat omhoog liep. Je kon er ook omheen lopen had de buurman me verteld, maar dat duurde 10 minuten. Dus ik begon heel stoer aan iets wat ik nooit meer ga doen. Ik heb ook een foto van het pad gemaakt, maar hier komt het helaas niet zo goed over hoe steil het werkelijk was, maargoed ik zal hem toch maar posten. Op de foto zie je ook een bordje met link afslaan, dat is ook niet voor niks… Misschien moet ik een keertje doen wat de verkeersborden zeggen. XD

Voor het geval het nog niet duidelijk was, de familly Gubb woont in de bergen en het zou eigenlijk mijn hostfamilly zijn, maar aangezien ze nogal een extreem ecologische lifestyle hebben, ben ik daar (godzijndank) niet terecht gekomen en hoef ik dus niet eerst een vuurtje te maken om te douchen en tussen de cactussen en aardbeiplantjes (in je kamer) te leven.

Toen ik dus eindelijk boven was, ontmoete ik Bill als eerste. Bill is 93 en is de vader van Karin Gubb. Hij woont bij hun in huis. Daarna ontmoete ik Brian Gubb, een vriendelijke man van ongeveer 50 jaar oud. Hij liet me het huis zien, en vertelde me dingen over de omgeving.

Hij liet me ook de kamer zien wat mijn kamer zou zijn als ik daar zou wonen. Het was een redelijk grote ronde kamer (dit omdat het gemaakt is van afgedankte autobanden) en het was vrij bruin. Niet erg fleurig. Aan de voorkant was het tot het plafond en zelfs nog een stuk hoger, gemaakt uit glas met uitzicht op de tuin, er waren geen gordijnen. Een meter van het raam tot de kamer was een mega grote plantenbak, die niet alleen door mijn kamer liep, maar door het hele huis. Er groeiden aardbeien, wortels en cactussen in de kamer. Dat is pas echt een indoor moestuin! Je kon het huis eigenlijk eenbeetje vergelijken met de animatie serie ‘de tofu’s’. Zonder grappen, misschien was het wel hun inspiratiebron.

Een ander probleem is, dat ze hun eigen stroom opwekken, dat houd in dat er niet genoeg energie is voor apparaten met een hogere voltage dan 400. Geen krul- en steiltang dus, of föhn, dat zal ook wel niet werken. Wat daar weer het voordeel van is, is dat ze geen draadjes hebben lopen van 1500VOLT, (niet zoals de buurman dus) bij de famillie Gubb is het slechts 400VOLT, daar gaat je haar nog niet eens van omhoog staan! (nouja als je hetzelfde haar hebt als mij) Of… een varken bent, die hadden er namelijk ook geen last van. Ze liepen in het wild! (zie foto’s)

Ook heb ik Hector, de kaketoe ontmoet. Geweldig, hij deed me denken aan de gemene kaketoe Nigel uit RIO. Maargoed, aangezien ze ook een geheel ecologisch compost toilet hebben, vroeg ik me af hoe ze de was doen. Brian had per ongeluk de wasmachine opgeblazen, dus ze doen het nu op de hand, en daarna rollen ze het plat in een soort pasta maker, vervolgens hangen ze het op aan de waslijn die ze door het hele huis hebben gespangen. (boven de plantenbakken) Als er nog water uitvalt, komt dit neer in de plantenbakken. Daar hebben ze denk ik over nagedacht, best slim!

Later kwam Karin terug van haar werk, ik had Karin al ontmoet toen ik haar een paar dagen geleden in het dorp tegen kwam. Ik gaf haar en Brian een cadeautje dat ik had meegenomen uit Nederland. Een keukenschort, ovenwant en keukenlap met een delftsblauw motiefje. Ze vonden het helemaal geweldig. We hebben nog een paar uur gekletst, en Brian vertelde me dat ik altijd welkom was en dat ze me nog een keertje uitnodigen om te dineren samen met de hele famillie omdat ze allemaal aardig nieuwsgierig zijn geworden na het zijn van mijn facebook pagina. Ook vroegen ze me of ik een keertje met hun de grotten wil bezoeken en een wandeling door de bergen wil maken. Ondanks dat de famillie Gubb heel excentriek is in hun leefwijze, zijn het super aardige mensen en heb ik me wel vermaakt!! ’S Avonds bracht Karin me naar huis, en wisselden we telefoon nummers uit.

Eenmaal thuis vertelde ik Doris wat ik vandaag heb gedaan, en liet de foto’s zien die ik gemaakt had. We hebben nog even gekletst en samen wat gegeten, en rond een uur of 10 maar gaan slapen, ik was echt gaar! Morgen alweer vrijdag, ik denk dat ik maar even een chil-dagje inplan. Zaterdag speelt Leonie netball bij de Marae, dus ga ik daar maar even kijken!