Eerste schooldag (& 1st week)

LIEBSTE TROESKAS!

Ik heb maar even een blog gemaakt over een hele schoolweek.
Want om per dag een blog te maken is nogal zinloos aangezien er niet altijd wat spannends gebeurt.
En dan zijn mijn teksten kleiner, waarop we de volgende ‘deal’ hebben.
(Korte Blog?=Weinig Money!)
Hahaha ik hou van jullie!


Dinsdag 2 augustus

Vandaag was mijn eerste schooldag. School begint om 8.45 AM en eindigt om 3.10 PM. Op woensdags ben ik eerder uit, 2.30 PM. De eerste 15 minuten heb je tutor class, eigenlijk is het vrij zinloos. Je meld je bij je tutor en dan dit je nog 10 minuten niks te doen. Alle studenten willen van alles van je weten. Voorderest was het allemaal niet zo spannend.


Woensdag 3 augustus

Vandaag was er een assembly, dit houd in, de hele school (van 266 leerlingen) in de aula. En er worden update’s gegeven op het podium. De jongens zouden me voorstellen aan de school.
Ze kunnen alleen al nauwelijks mijn voornaam uitspreken laat staan mijn achternaam. Ze kwamen niet verder dan Maris Unbearyg, dus bood ik maar aan om mezelf voor te stellen. ‘Hey Guys! I am Marit Onderberg from the Netherlands, and I live in a small town, (no not smaller as Ngaruawahia, I don’t think that’s possible) 1hour away from Amsterdam. Everybody knows Amsterdam right? (een jongentje vooraan roept:) Miss! Amsterdam is America right? (ik zeg) Hmm, Not really, it’s Europ. (jongentje) Owww. (ja dat was echt een faal) Well nice to meet you all, and I really like to school so far! En natuurlijk volgde er een applaus, en ik was blij dat mijn plicht erop zat!


Donderdag 4 augustus

Een paar klasgenoten vroegen of ik mee wou spelen met basketbal, dus ik zei dat het misschien een beter idee is als ik niet mee doe. Aangezien ik by accident Ilona’s pols gebroken heb. Maar ze wisten me toch maar over te halen, en vonden mijn ‘american footbal-style’ wel wat hebben. Vrijdag deed er namelijk een gymdocent mee en vroeg aan mij of het niet te ruig voor me was. En voordat ik kon antwoorden riep een jongen achter me, Don’t worry , she knows how to play. Hahaha, en ik heb zelfs gescoord! En mijn eerste dikke basketball vinger is al in de pocket, crapsels. Voorderest heb ik nog wat vlees laten aanbranden bij hospitality. Oops! Ohja, ik heb van al mijn gerecht foto’s gemaakt, en de docenten van hospitality vinden mijn presentation echt heel goed! (Zie Marit’s Food-art)


SHORT NOTE : MARIT’S KITCHEN PROBLEMS + TOEVOEGING

Ja daar wil ik ook nog iets aan toevoegen. Bij de titel ‘Marit’s kookkunsten’ verwachten jullie vast zwarte popcorn, verbrande pizza (die niet eens echt van mij was), crossiants gebakken op oven stand, Quiche gebakken in de oven maar als nog verpruts door hem op de grond te laten vallen en pannenkoeken die door de lucht vliegen. Of ‘MARIT’S FOOD ART” be creative with food (Dat zou eigenlijk echt een boek moeten worden!) Food art houd volgens mijn moeder in, smeren met eten. Ik noem het liever, creatief en useless, ach het heeft wel wat! Ik vond laatst nog een foto van mijn spaghetti-kat, Awesome, Ik heb nog nooit iemand een kat zien maken van spaghetti! Ben ik toch nog origineel. Maar ik stel jullie gerust, ja dit is UN-BE-LIEV-ABLE! Voor het eerst in mijn leven heb ik het idee dat ik écht kán koken! Daarom maak ik maar van elk gerecht dat ik maak, een foto, om hem later te posten op mijn blog!


Vrijdag 5 augustus

Vanavond was ik uitgenodigd door de andere NZIIU studenten die in Hamilton zitten om naar de bioscoop te gaan. Maar omdat het krap was met de bus tijden en ik ‘s avonds als ik terug in Ngaruawahia was, ik nog een takke eind naar huis moest lopen, leek het met niet zo’n goed idee.
Ik had mama namelijk beloofd om niet alleen in het donker te lopen. Laat staan in een vreemde stad. Dus ik besloot maar thuis te blijven. Omdat Noel het wel sneu voor me vond en graag iets leuks wou doen omdat ik precies een week bij hun ben, nam hij mij en Dottie mee naar de Foodcourt in Chartwell. Chartwell lijkt een beetje op de Base maar dan op een andere plek. Het was erg gezellig, we zijn ook nog een hot chocolate gaan drinken bij Starbucks.


Zaterdag 6 augustus

Dottie heeft vandaag netbal coaching, ik zou eigenlijk meegaan, maar omdat het al begon om 8.15 dacht Doris dat het beter voor me was om thuis te blijven en wat uit te rusten. Ik was eigenlijk van plan om naar de postshop te gaan met een van de honden, maar het was slecht weer dus besloot ik maar om thuis te blijven.